Het is de schuld van de zeewind
De herinneringen
die je bewaarde
je keerde ze de rug toe
maar ze volgen tot de horizon
het is de schuld van de zeewind
niet van de poezie
de plannen die je maakte
die gingen al fout bij het begin
je probeert het te onthouden
maar er is geen houden aan
het is de schuld van de zeewind
niet van de poezie
wat had je een goed leven
toen je nog rondrende met je trommel
geen pijn, geen problemen
alleen jezelf, een andere ik
het is de schuld van de zeewind
niet van de poezie
en dan je geweten
en niks meer om in te geloven
een oorlog in je hoofd
die je in 2-en scheurt vanbinnen
het is de schuld van de zeewind
niet van de poezie
dus als je opschiet
heb je nog even tijd
zinloos sta je met je kop te schudden
om iets wat je gewoon niet ziet
het is de schuld van de zeewind
niet van de poezie
dan komt de trein
die neemt je mee
kaartjes hoef je niet te kopen
die kosten niks, hij neemt je toch wel mee
het is de schuld van de zeewind
niet van de poezie
Vers: Ben F. Wesdijk
Beeld: Nel van Otzel
Vorige
